Verhalen ongewenste kinderloosheid

Worstel je met kinderloosheid? Jij bent echt niet de enige... Meehelpen? Super! Wil je graag jouw persoonlijke verhaal delen? Stuur een mailtje en wij plaatsen het (na goedkeuring) op de site! Alvast bedankt voor je hulp en eerlijkheid.

‘Vrouw: 41 jaar’

  • " Mijn naam is Esther en ik ben 41 jaar. Ik ben 16 jaar getrouwd met Mike. Vanaf mijn 24ste zijn we bezig geweest met een kindje te mogen ontvangen. Maar dat is helaas niet gelukt omdat ik al in de overgang zit. Ook wij hebben de vragen gehad? Wanneer word jullie huis gevuld door kinderen? Of zal ik het voordoen hoe je een kind kan krijgen? En ook de hond vraag is gesteld? En het aller ergste de opmerkingen zoals "nou kinderen word je ook niet gelukkig van". En wat zie jij er fris uit jij hebt wel een goede nachtrust gehad. En je moet er niet mee bezig zijn en lekker op vakantie gaan. Ondanks 10 jaar bezig te zijn geweest om een kindje te mogen ontvangen is het niet gelukt. Mijn wereld stopte in die 10 jaar maar de rest ging door met leven en kinderen krijgen. Vorig jaar op mijn 40ste heb ik mij laten steriliseren. Een keuze die veel mensen niet begrijpen. Ze zeggen je kan toch niet zwanger worden. Klopt maar ik ben nu ook te oud voor een baby. En met al het hormoongebruik zal t voor een evt kind niet goed zijn geweest. Gisteren ging ik naar een kraamfeest en weer word je met je neus op de feiten gedrukt. Je kan niet een normaal gesprek hebben met de ouders want de kids komen ertussen. Ik sta vaak bij mijn man tussen de mannen want die hebben andere gesprekken dan over wat kids eten of poepen. Ik heb zulke mogelijke momenten maar kort want dan besef ik dat ik gelukkig ben met mijn man. Echt gelukkig. We genieten van het leven en elkaar. Vooral na zijn ziekte beseffen we helemaal dat we het moeten doen met zijn tweetjes. En dat al 24 jaar lang. Ik ben trots op ons. En deze gedachte haalde mij weer op na zo'n stomme opmerking of vraag. Het leven kan ook mooi zijn zonder kinderen. Groeten Esther "

‘Wel een kind maar nooit meer contact’

  • "Mensen zoals ik , die wel een kind hebben maar waarvan het kind besloot (al dan niet onder invloed van anderen) om je nooit meer te willen zien. Wij zijn ook kinderloos... Wij kozen voor een kind en hebben er toch geen. "

“Man: 35 jaar | Vrouw: 30 jaar”

  • " Beide Niet Aangeboren Hersenletsel. De man (ik) heb een auto-ongeluk gehad, mijn vrouw een virus in haar hersenen. Na overleg met de huisarts, kinderpsycholoog en ons zelf hebben we besloten geen kinderen te krijgen. Moeilijk omdat we ze wel allebei ontzettend graag hadden gewild. NAH brengt gewoon dingen met zich mee als rustmomenten, goede nachtrust, geen onverwachte dingen en eigenlijk kortweg structuur. Baby’s zijn onvoorspelbaar, ze kunnen huilen en nachten breken terwijl wij de nacht zo hard nodig hebben. "

“Yvonne Prins, schrijfster van "En, waar blijven de kinderen?"

  • "Dat ik kinderen zou krijgen was voor mij van jong af aan duidelijk, het was niet iets waar ik over twijfelde. Tot de vervulling van mijn kinderwens veel minder vanzelfsprekend was dan ik altijd had gedacht. Voor talloze vrouwen geldt iets vergelijkbaars: de kinderwens die heel vanzelfsprekend voelt of altijd heeft gevoeld, blijkt in de praktijk veel minder vanzelfsprekend te vervullen. De achtergrond van deze vrouwen verschilt, maar ze worstelen voor een groot deel met dezelfde problemen die samengaan met een nog niet-vervulde kinderwens. Hun achtergrond is anders, maar ze worstelden grotendeels met dezelfde vragen: hoe ga ik om met al die vriendinnen met kinderen? Hoe kan ik mijn kinderwens toch realiseren? Hoe ga ik om met mijn verdriet en met al die confronterende momenten? Hoe overleef ik een kraambezoek? Wat moet ik dan met mijn leven doen, weer een andere baan nemen?" Het wel of niet krijgen van een kind is zo ingrijpend in een mensenleven, dat het aan ongeveer alles raakt. Niet vreemd, dat deze grote wens voor sommige vrouwen zo centraal komt te staan, dat het hun hele leven beinvloedt. En precies dat hoorde ik soms om me heen. Dat raakte me. Ik begrijp hoe het komt en hoe groot het verdriet van een nog niet-vervulde kinderwens kan zijn. Maar dat is al erg genoeg. Als het tegelijkertijd het leven op alle andere fronten doet stoppen en vrouwen ervan weerhoudt te genieten van wat er wel is, is dat begrijpelijk maar ook heel jammer. Daarom schreef ik "En, waar blijven de kinderen? survivalgids voor als je een kind wilt, maar (nog) niet hebt." Ik heb het boek willen schrijven om vrouwen met een (nog) niet-vervulde kinderwens tot steun te zijn. In de hoop dat ze herkenning vinden en handvaten om de kwesties waarmee ze worstelen beter te kunnen hanteren. Want daar vind je weinig over in de boekhandel. Terwijl het een pijn is waarvan je veel, lang en hevig last kunt hebben. Tot er eindelijk een baby is of tot het doek valt (waarna de pijn niet over is). Deze survivalgids is bedoeld voor al die vrouwen die zich afvragen hoe ze kunnen omgaan met de dagelijkse uitdaging die het (nog niet) hebben van een kind met zich meebrengt. Omdat nog geen kind hebben veel meer is dan temperaturen of geduld hebben.